فان طور

عطر ها حتى از سيانور و مرگ موش و آب و آهك خطرناك ترند.
كافيست يك بار توى يك خاطره مشترك آنرا به گردنت پاشيده باشى.
و روز ديگرى جايى كه اصلا توان يادآورى خاطراتت را ندارى دوباره چند قطره اش زير بينى ات بپيچد ، تو را درست پرتاب ميكند وسط آن خاطره مشترك لعنتى.
من تازگى ها وقتى كسى را توى عطر فروشى ميبينم كه در به در دنبال عطر با ماندگارى بالاتر است باورم نميشود.
ميدانى، ما آدمها اصولا درد كشيدن را دوست داريم.
يك ساعت شكنجه برايمان بس نيست، ما ميخواهيم يك مدت طولانى آوار شويم توى گذشته مان.
توى روزى كه آن عطر را زده بوديم و وجودمان از هجوم آن همه خوشبختى داشت ميتركيد.
شايد اصلا عطر، حاصل انتقام بى رحمانه يك مرد از معشوقه بى وفايش بوده است!